vorige gedicht
vorige gedicht
een meisje met haar gedachten
Een meisje met haar gedachten,
Zo gevoelig, zo alleen,
Vroeg aan haar ouders:
Waarom doet iedereen toch zo gemeen.
Ze was altijd stil,
En altijd zo pril.
Haar ouders antwoorden haar:
We zeggen het, maar het valt je misschien een beetje zwaar.
Jij bent net iets anders dan de anderen,
En dat valt niet te veranderen.
Je zult er mee moeten leren leven,
Gewoon alles geven.
Die kut kinderen laten gaan,
Ze in de hoek laten staan.
Reacties op ‘een meisje met haar gedachten’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!