verdriet die niemand ziet
als mensen er over beginne te praten,
begint het gelijk bij mij te haten
ik weet er alles van af
en denk gelijk aan mijn graf
iedreen en alles om heen
nee dat weet geen een
steeds weer dat gevoel
nog niemand begrijpt wat ik bedoel
soms ben ik zo alleen
dat weet geen een
wat moet ik dan doen
ik blijf op het zelfde legioen
het meijsje dat nu huilt
die in haar tranen verzuild
kan de wereld niet meer aan
ze wilt alles en iedreen om haar geven laten gaan
ze wilt helemaal opniuew beginnen
en dan haar leven opniuew winne
niemand die me ziet huilen in openbaar
het is gewoon waar
een gebroken hart daar loop ik mee rond
het ziet er geen zelf geen hond
dus blijf ik het meisje met het gebroken hart
en begin me 2de leven met een nieuwen start
Reacties op ‘verdriet die niemand ziet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!