Die als gaten grijnzen

rotsen kleuren tijd
water overvalt de traagheid
van ravijnen, winden dichten
kloven met het stof uit boven

gevleugeld zijn verhalen
die als gaten grijnzen
in de torenhoge bergwand
hun holten zijn bemand

ze verwoorden god en leren
over dwazen die azen op
macht vertellen over vrouwen
die met kinderen zijn omgebracht

ze verweven tijd en familie
breken de saaiheid van bestaan
bier is langs nachten gegaan rond
het vuur leven is van korte duur