vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Sluitingstijd.
Sluitingstijd.
Hier klinkt gerinkel van glazen,
welke oude resten schuimkragen draagt.
De lucht verwrongen,
van hop, nevelen verdampte zweet
vermengt met stinkende asem.
Buiten sluiten de luiken,
mensen dimmen het licht.
De dag is ten einde,
enkel nog de verkwikkende slaap in zicht.
Alleen voor hem in die muisstille straat,
hij, die alleen en wankel verder gaat,
zijn heil zoekt, in het licht van de kroeg.
Voor hem is het ''laatste'' rondje
nog altijd te vroeg.
18-07-2010
www.droomster.nl
Reacties op ‘Sluitingstijd.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!