vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
de maan
's avonds kijk ik naar de maan
hé het lijkt wel een banaan
er is een hapje uit gegeten
hoe groot, dat kan ik niet meten
maar soms dan is die nog helemaal heel
alles er op en eraan, een appel met een scheel
verdwijnt achter de zon
oh ik wou dat ik hem voelen kon
nu is die weg
ach wat een pech
geen dag kunnen zeggen
mama was me namelijk aan het uitleggen
over de maan in het boek
die is nu zoek
bladzijde is weg
zonder uitleg
weg is die maan
in een volle baan
ik zeg nu geen dag, geen dag maan
want jij zal voor mij nooit meer weg gaan..
Reacties op ‘de maan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!