jij en ik
veertien jaar strijd
levert nu wat op
niemand die me benijd
alles stond op z'n kop
jouw werk had geen bestaan
je ging uit de laan
werkeloos toe zien
hopen op.... misschien
solliciteren
computeren leren
blij was je niet
als je weer je kop stiet
nee kreeg
je zweeg
bleef steeds meer zwijgen
eindjes aan elkaar rijgen
en ikke.......
dacht dat ik stikte
die nachten
liggen wachten
tot het ochtendlicht
tranen op het gezicht
vrolijk blijven van buiten
maar achter de ruiten
was en bleef het zwart
pijn in mijn hart
nu eindelijk een lichtpunt
iedereen die het ons gunt
gestart met een krantenwijk
dan voel jij je weer rijk
nu ben je opgefleurd
voel jij je niet afgekeurd
en ikke.........
kan weer af kikken
van alles wat is geweest
streep eronder we vieren feest
Ingezonden door
Geplaatst op
30-07-2010
Over dit gedicht
eindelijk wat werk, de strijd tegen werkeloosheid, samen eruit proberen te komen
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Solliciteren Strijden WerkeloosReacties op ‘jij en ik’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!