Clichés
Als leven pijn doet, totaal geen uitzicht,
dan krijg je steevast de clichés
Een deur gaat dicht een ander open, het heeft zo moeten lopen
U kent ze ook wellicht
Tijd heelt alle wonden,
ook zo fijn,
wanneer je er doorheen zit,
en je voelt alleen de pijn
Er is geen troost, je weet het zeker
drinken zal je, heel die beker,
clichés zijn niet bij machte,
terug te geven het geluk,
de pijn wat te verzachte.
Maar dan, wanneer de tijd wat is verstreken,
gaat er ineens een deurtje open
Niet gedacht, en nooit verwacht,
lang niet zo bekeken
Een open deurtje dat verzacht,
de wonden, niet meer open
Je wist niet wat die deur verborg,
verdriet was toen je grootste zorg
Nu weet je zeker, en dat is raar
Clichés, die blijken …………..
altijd waar!
Reacties op ‘Clichés’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!