Rommel
gestommel
tussen de rommel
begonnen met opruimen
tussen vingers en duimen
houd ik een album vast
plots een zware last
lang vervlogen dagen
vliegen aan me voorbij
voorzichtig leg ik het opzij
toch blijft het me uitdagen
bang om herinneringen
zijn van die dingen
die ons steeds omringen
nieuwsgierigheid krijgt zijn zin
dus kijk ik erin
eerste foto
oude auto
och ja ons renaultje vier
gaf ons zoveel plezier
al zat hij vol met krassen
we konden er stevig mee gassen
zo blader ik door deze album
soms wens ik een gum
wat er uiteindelijk blijft hangen
is een onbestemd verlangen
naar vervlogen dingen
toch gek die herinneringen
opgeroepen door gestommel
tussen mijn rommel
Reacties op ‘Rommel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!