Zich welvend schikken

de dag is licht
naakter wit maakt
kijken wat verlegener
passie vrijt
met donkere blik

in de nacht brengen
anonieme handen
het verlangen naar
het hoogste punt uitstel
is het duister wel gegund

ogen volgen ronde
bogen op de tast
de tong is zonder mond
te gast op lippen die
zich welvend schikken

licht sluiert geen lust
geeft ruimte en rust voor
een teder gedragen
donker laat de beesten los
ze azen zonder vragen