gesloten ogen
Ik ontsnap voor een moment,
aan de werkelijkheid.
Ik sluit mijn ogen,
en laat mijn gedachte zinken.
Dieper en dieper,
tot ik de bodem heb bereikt.
Ik zie bijzondere bloemen,
met diverse geuren.
Ze schenken me vrolijkheid,
door al die levende kleuren.
Het water weerspiegeld.
Ik zie mijn eigen gezicht.
Ik blijf maar kijken en kijken,
en hou mijn ogen dicht.
De mooie bloemen,
Geven me een veilig gevoel.
Dit is wat ik altijd al wou,
dit is wat ik nou bedoel.
Ik laat mijn gedachte meevoeren,
naar de horizon.
Maar de horizon is zo ver weg,
dat niemand het bereiken kan.
Niemand steelt mijn gedachte,
het is van mij alleen.
Mijn eigen persoonlijke gedachte,
zo mooi is er geen één.
Ik open mijn ogen,
en zie de werkelijkheid.
Had ik mij ogen maar dicht gelaten,
dan had ik langer kunnen genieten van die heerlijkheid.
Reacties op ‘gesloten ogen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!