vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Vergeven en vergeten
Soms denk je alles gaat even verkeerd,
Je zegt zoveel dingen die je niet wilt zeggen,
En toch schreeuw je het uit,
De woorden die je niet wou zeggen komen toch.
De pijn die je aan de ander geeft,
Dat doet jezelf ook pijn als je echt van die gene houd.
De pijn die ik voel,
Zo puur zo zuiver.
Het zeggen dat het je spijt,
Nee dat is niet genoeg.
Je praat erover en toen blijft het dagen in je hoofd.
Hoe kon het gebeuren!!
De pijn steekt als een mes in je hart.
De pijn die je dagen zal achtervolgen,
Vergeven is altijd een groot woord,
En de meeste mensen weten
Vergeven kan ik vergeten niet.
Reacties op ‘Vergeven en vergeten’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!