vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
storm en regen
in de hevige regen en storm
is de ravage enorm
scherven van gebroken glas
liggen verspreid over het gras
overal geknakte bloemen
nergens hoor je meer zoemen
in de luwte van de storm
krijgt het leven weer vorm
langzaam verdwijnt het lawaai
nu pas besef ik dat ik de hond aai
even ben ik bang van de stilte
word ik doordrongen van de kilte
buiten is de wereld nat
de mensen waarvoor ik bad
lopen verdwaald rond
verloren hun huis en grond
totaal afhankelijk van anderen
die hun wereld kunnen veranderen
wachten ze op tenten en brood
geef om deze mensen in nood
Reacties op ‘storm en regen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!