1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Eenzaamheid

Ze koos voor eenzaamheid,
Haar pad kende geen weg terug
Ze weigerde vooruit te kijken,
Haar blik ging naar de lucht
Ze had geen reisgenoten,
Geen behoefte ook daaraan
Ze wilde alleen maar af,
Van de ketens aan haar lichaam

Ze verlangde een vogel te zijn,
Om weg te vliegen, als dat eens kon
Ze had medelijden met de bomen,
Voor altijd vast in de grond
Ze verlangde een vlam te zijn,
Die helder danste en alleen
Ze was jaloers op de stoom,
Die zo snel verdween

Misschien wou ze wel te graag,
Misschien wou ze wel teveel
Maar op een koele winterdag,
Was ze weg van haar toneel
De bomen wisten hoe het zat,
De lucht hield stijf haar mond
Maar een getuige zei,
Dat het verhaal goed zou aflopen,
Dat ze het zo goed vond

Ze spreidde haar armen wijd uit,
Voor een laatste keer
Liet al haar angsten varen,
En opeens,

Was ze er niet meer…

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Verdweining

Reacties op ‘Eenzaamheid’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Eenzaamheid