Koester nu mijn dromen

ik weet je zon
niet meer te schijnen
voel je zo verdwijnen

waar jij straalde
is het stil alsof de
tijd me niet meer wil

de weg is leeg waar jij
ooit bent geweest spant
een hemel vol verlaten

die laatste kus was
stout de bank werd
koud waar wij op zaten

je nam mijn liefde
maar vergat de stem
die zei van je te houden

je zag mijn blik
die plagend vroeg om
onvoorwaardelijk vertrouwen

ik koester nu mijn dromen in
de leegte van vandaag jij bent
voor mij een hunkerende vraag