Er is iets mis?!

Mijn ogen doen pijn van al de tranen die uit mijn ogen stromen.
Zal hier ooit een eind aan komen?
Maak ik ooit nog stappen vooruit in plaats van achteruit?
Ik zie een onzeker psychische meisje in elke ruit.
Het doet me pijn als ik in de spiegel kijk.
Ik zie haar zo meteen als een lijk.
Het meisje dat zelfmoord heeft gepleegd.
Het meisje dat altijd pijn leed.
Het meisje dat het leven niet meer aankon.
De duivel die het dit keer won.
De mensen die het zover lieten komen.
Het meisje dat van geluk niet durfde te dromen.
De mensen huilen bij haar graf, maar dan is het te laat.
Het meisje was dus toch hier toe in staat.
Niemand zag dat het toen echt serieus mis was.
Ze zagen het pas toen ze lag in een bloedplas.
Maar het is gebeurd en daar is niets aan te veranderen..