Wanneer is het genoeg?

Ik heb heel veel verdriet momenteel
ben al lang niet gelukkig, niet in t geheel
Vraag mij af hoe t zou zijn...
zonder teleurstellingen en pijn
zoveel strijd en wat bereikt? helemaal niks
Wat mij tegenhoudt zijn mijn lieve kids
Ik kan ze niet verlaten
en in deze wereld achterlaten
aan de ene kant laat ik die wereld 't liefst achter mij
en dan zeg ik weer tegen mijzelf "hou op met die aanstellerij"
Maar naarmate de tijd verstrijkt voel ik mij steeds kleiner
en klinkt n afscheid in mijn oren steeds fijner
Steeds ga ik door en verleg weer een grens
beleef t leven allang niet meer intens
Het leven heeft voor mij zijn glans verloren
en denk weleens "was ik maar nooit geboren"
Voor mijn kinderen sleep ik mij voort
en doe de dingen die n moeder behoort
Maar tot wanneer kan ik mijzelf voor blijven liegen
en sta ik uiteindelijk op n dak om uit te vliegen?
Ik wil rust en vrede
maar vindt ik dat ook beneden???