vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Die rood spreekt
je oogt verlegen
tongt een glimlach
die rood spreekt
een mond
vol kleine tanden
wacht de scherpe beet
je blik is zacht
ziet minder kleur
dan ooit gedacht
de zachte lijn
van je gezicht
schaduwt in het licht
je haar is zwart van
chaos in zijn pieken
er in kroelen is genieten
nog sluier je je angst
wacht gelaten op de uren
het kuren gaat nog maanden duren
Reacties op ‘Die rood spreekt’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!