Diep in gedachten verzonken, kijk ik nog steeds in jouw ogen
Leunend op de tafel
Diep in gedachten verzonken,
Stemmen, die heel ver weg klonken.
Veel te diep, in mijn gedachten.
Ik wil eigenlijk niet zo lang wachten...
Leundend op de tafel, nog steeds wachtend op jou
Kon ik het maar vertellen, hoeveel ik van je hou
Ik kijk weer in jou ogen,
Mensen die voorbij lopen, vogels die voorbij vlogen,
Maar ik leun nog steeds op die tafel
En jij staat nog steeds aan de andere kant.
Mee luisteren op mijn ipod, voetballen met mijn etui,
Meedoen, is de enige optie.
Lachen,voetballen en liedjes verzetten,
tot de pauze weer voorbij is gegaan
Ik wacht nog steeds op 1 teken,
Ik heb jou al zovaak aan gekeken
Maar dan klinkt de bel,
en moeten we weg, van de tafel,
waar ik zo lang, in jou heb gekeken,
En nog steeds wacht ik op 1 teken...
Ik sta nog steeds leundend op de tafel,
kijk telkens weer in jou ogen,
Dit alles heb ik niet gelogen,
Het is als een vuurtje rondgegaan,
Nog niet eens waar ik bij heb gestaan.
Voorzichtig sluit ik mijn ogen,
Veel stemmen, die steeds verder weg klonken,
En ik raak verder en verder in mijn gedachten verdronken,
Mijn gedachten gaan steeds maar door,
Jij verteld iets,
en het is de vraag,of ik iets hoor.
Reacties op ‘Diep in gedachten verzonken, kijk ik nog steeds in jouw ogen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!