door 1 persoon maar

Ik pak het boek en doe hem open.
Zacht maar langzaam met mijn vingers over de foto’s.
Ik lach en een traan rolt uit mijn ooghoek.
Denkend aan hoe de tijden waren
Denkend hoe ze nu zijn geworden.
Denkend hoe we samen lachten
Denkend hoe ze me nu uitlachen
Denkend hoe we elkaar troostten
Denkend hoe ze me nu laten huilen
Denkend dat het leven rozengeur en maneschijn zou zijn
Denkend hoe mijn leven langzaam kapot gaat
En dat allemaal door één persoon.