vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De ranken jeugdig groen
at druiven uit je hand
voelde me een koning
zag hoe jij de trossen plukte
gaf mijn glimlach als beloning
de ranken jeugdig groen
stammen roestig van het zonnen
tussen rotsen zochten wortels
nog naar schaarse bronnen
de wijn was hard en ongenaakbaar
ik proefde strijd tot in mijn keel
toen ik je beter leerde kennen
kuste je me gistend veel
ik at je druiven
en werd dronken van de wijn
oogstte liefde in je wijngaard
zelfs de kater was nog fijn
Reacties op ‘De ranken jeugdig groen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!