vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verloren stranddag
Arm kind, arm kind
haar haren los in de wind.
De hete zon op haar huid,
niets wat op verdriet duidt.
Ogen met twinkelingen
en tranen vol glinsteringen.
Ze had nog niet in de gaten
dat haar liefde haar had verlaten.
Kijkend naar haar lege hand,
besefte ze
dat ze alleen was gelaten
alleen op het strand.
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
29-09-2010
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Alleen Strand Vakantieliefde VerdrietReacties op ‘Verloren stranddag’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!