1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

nooi meer

messen diep in mijn rug gestoken door de silhouten van de nacht
toen jij er niet meer was
de geur van rozen zal nooit meer het zelfde zijn
een minuut was genoeg voor de laatste harde worden die het einde aan het begin van de duisternis maakte
toen jij om vergiffenis vroeg
toen jij jezelf wilde geven
en ik alleen maar kon toezien hoe jij door de nacht werd opgenomen als een van zijn krijgers
de rozen die eens mooi diep rood waren zijn nu verbleekt tot gif zwarte dode hoopjes ellende
rood van de mooie tijd die we samen hadden , toen jij nog hetzelfde was.
zwart van de verspilde tijd die we hadden en die we spendeerde aan het lijmen van een te diep gebarste relatie.
ik zal nooit meer bij jou zijn.
zelfmoord is voor jou de enige optie
maar jezelf pijn doen
zou jij nooit willen
hiermee is het afgelopen

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Verdiet

Reacties op ‘nooi meer’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

nooi meer