Stukjes glas
Soms voel ik mij zo gebroken en kwetsbaar
Net als een stukje dun glas
Leg het neer of het heeft al een kras
En dat is niet hoe iemand zich voelen mag
Iedereen is kwetsbaar en heeft gevoel
Een lief woordje doet een heleboel
Maar kan geen littekens helen
Is glas eenmaal kapot kan het niet meer helen
Dat geld ook voor mensen in het dagelijks heden
Sommige mensen hebben genoeg geleden
Geven hun leven op en zetten het voor een ander op zijn kop
Denken dat zelfmoord de enige oplossing is
Dat dacht ik een tijdje ook maar weet nu dat het niet zo is
Stuk glas verdwijnt niet en word nooit meer heel
Maar moet leven met ieder kapot deel
Je moet het zo heel mogelijk maken
Iets van je leven maken
Zorgen dat niemand het nog kan verpesten
Dan leef je vaak het beste
Reacties op ‘Stukjes glas’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!