De leegte
De leegte
Het is een zwart gat
Een holte in mij
De holte is zwart
Vol verdriet
Op dat gapende gat
Daar hoort
Ja hoor het dan goed
Mijn hard te zitten
Alleen bij mij is er niets
Is het verkeerd gegaan
Ja echt wel
Er is veel gebeurt
Mijn hart is verdwenen
Alleen is er nog een gat
Dat gapende gat
Kan ik niet vullen
Ik zou het wel willen
Maar zal niet weten hoe
Ik ben radeloos
Nu loop ik rond
Zonder hart
Met een zwarte leegte
Zal ik het kunnen vullen
Zal het ooit kunnen
Wie komt mij redden
Uit mijn leegte
Wie komt mij halen
Nee geen vrijwilliger
Wat jammer nou
Nu ik loop nog steeds
Met dat gat
Niemand die het ziet
Maar het is er wel
Heel diep vanbinnen
Als ik röntgenfoto’s zal maken
Zullen ze het dan ontdekken
Dat ik geen hart heb
Maar een eenzaam zwart gat
Of zal je het niet kunnen zien
Nu ik blijf met die leegte
Heel diep vanbinnen
Zal het ooit goed komen
Ik heb bijna geen hoop meer
Toch denk ik ooit
Dat het goed komt
Dat mijn zwarte gat
Gevuld mag word
Met een mooi rood hart
Dat ik normaal mag leven
Dat ik mag genieten
Dat ik echt mag leven
Gewoon heel normaal
Zonder pijn en verdriet
Zonder te schelden
Zonder zwart gat
Reacties op ‘De leegte’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!