Haar warme gulheid

zie je sporen
op het herfsttapijt
een zacht geritsel als
blad zich weer ter aarde vlijt

hoor je in het
merelfluiten dat
in eigen melodie een
territorium gaat sluiten

voel je in de wind
die kil doordringend
de roze wolk verjaagt
zodat de schemering vervaagt

en dan je lach
haar warme gulheid
danst in het ochtendrood
eindelijk geef jij jezelf weer bloot


wil melker
11/11/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl