ruzie
lief dagboek,
die ruzie doet pijn.
elke avond als ik in bed lig en die stemmen hoor, glijd er weer een traan over mijn wang.
hoezo kan het niet anders?
als een gelukkig gezin?
hoezo moest god mÃj hiervoor uitzoeken?
het doet zoveel pijn als de deur voor de zoveelste keer wordt dicht geslagen en elke als mijn vader weer terug komt hoop ik dat het weer goed komt.
dat het weer netzoals eerst was!
maar dat is onmogelijk.
het doet ook zoveel pijn dát het onmogelijk is!
lief dagboek,
niemand begrijpt me, ik heb geen broers of zussen waarbij ik 's avonds bij in bed kan liggen en dat we samen zitten te janken.
voor mij is het heel anders!
ik moet het alleen doen.
maar ik weet, het gaat me lukken!
lief dagboek jij bent de enige die mij begrijpt!
Ingezonden door
Geplaatst op
17-11-2010
Over dit gedicht
de ruzie die een meisje moet meemaken, als jij dit ook hebt laat dit gedicht aan je ouders zien of minstens aan je opa en oma.
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaamheid Ruzie VerdrietReacties op ‘ruzie’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!