De stilte om me heen.

Ik voel de stilte om heen.
Door het bos wandelend helemaal alleen.
Eindelijk kan ik mijn masker even afzetten.
Zonder dat er iemand op me zal letten.
Eindelijk, mijn gevoelens laten gaan.
Nadenkend over de dingen die weer mis zijn gegaan.
Nu mag ik er om huilen, straks moet ik het weer achter me laten.
En kan ik het alleen nog maar haten.

De geluiden komen weer langzaam dichterbij.
Nu moet ik weer zeggen; het gaat goed met mij.
Hoe lang hou ik het nog vol om mezelf te blijven voor liegen?
Hoe lang hou ik het vol om anderen te bedriegen?