eenzaamheid

Ik voel me zo ongelukkig alles wordt van me weggenomen,
Elke mum van de tijd komen alle problemen binnenstromen.

Bij deze momenten voel ik de angst om me heen dan begin ik te beven,
uit eenzaamheid heb ik daarom ook deze gedicht geschreven.

Ik heb zoveel angst om me heen dat ik me ogen liever nooit wil dicht maken,
Bang dat iedereen tegen mij gaat zijn en ze dan een mes in me rug gaan raken.

Door alles wat mij overkomt durf ik niet meer naar buiten,
Ik ben zo bang dat ik elke dag mezelf alleen in me kamer moet opsluiten.

Wat ik dan in me kamer doe is in een hoekje gaan zitten huilen,
Voor iedereen en alles moet gaan verschuilen.

Waneer zal ik toch het leven gaan lijden zoals het horen moet,
En zullen dan ook al mijn problemen weg gaan zodat het in me hart geen pijn meer doet.