Jou lach

Ik mis je elke seconde meer en meer.
Ik snak naar je glimlach steeds weer.
Die wondermooie lach,
waardoor ik gelukkig was, elke dag.
Als ik verdrietig was en jij naar me lachte,
leek het alsof al mijn pijn verzachte.
Het maakt niet uit als je me haat,
en als de zon nooit meer schijnt,
als jou lach maar nooit verdwijnt.

En nergens zul je iemand vinden,
die meer om je geeft,
dan diegene die dit gedichtje voor je geschreven heeft.