Ik, het meisje
Mijn vrienden zeggen; zo mooi als de zon schijnt, zo schijn jij.
Maar van binnen voel ik me door en door vergiftigt door een giftige bij.
Soms is gewoon echt alles om me heen zo zwart als de donkerste nacht,
maar dat is wat niemand van mij verwacht.
Ze zien me als een blij en gelukkig meisje,
maar dat meisje is ongelukkig.
En om haar verdriet of gevoel te verwerken, schrijft ze wijsjes.
Ze vragen me hoe ik dat doe,
maar het is gevoel dat ik bedoel.
Mijn gevoelens en gedachtes staan op papier geschreven,
zodat ik dingen kan afsluiten,
maar ze nooit zou vergeten!
Sommige dingen zou ik wel willen vergeten, maar ik kan het niet, omdat het te veel voor me betekent.
Iedere keer vraag ik me weer af of ik nog wel gelukkig kan zijn.
Zou ik het ooit nog voelen,
of zou ik verwelken door de intense pijn?
Het lijkt misschien zo dat ik een lief en gelukkige meisje ben,
maar diep van binnen zit ik vol met haat, pijn en verdriet!
Zo is hoe ik het meisje ken.
Voor mijn vrienden ben ik graag de vriendin waar ze op kunnen bouwen,
ik wil een vriendin zijn die ze kunnen vertrouwen.
Zodat het beter met ze gaat, ze weer zien stralen.
Dat is wat mij misschien nog gelukkig maakt!
Ingezonden door
Geplaatst op
29-04-2008
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Blijdschap Haat Verdriet Vrolijk ZonneschijnReacties op ‘Ik, het meisje’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!