vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Nog voor de laatste snik
we zagen water
van de rotsen druipen
in ondergrondse meren
door de regen buiten
het monotoon getik
zwol aan tot een geruis
de vlakke spiegels rimpelden
een schuimend witte kuif
de lampen doofden
ons geschreeuw
door het flauwe schijnen
werd de ruimte alsmaar kleiner
pas in totale duisternis
hoorden we na uren
weer het monotoon getik
gered nog voor de laatste snik
wil melker
06/01/2011
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
06-01-2011
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Redden VerdrinkenReacties op ‘Nog voor de laatste snik’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!