Op de stilte van wind

jij kleine
kristallijne zonnestaal
dwaal door de ruimte
ploeg een voor in de tijd
van de schaduw daarachter
door snelheid bevrijd

in jou
dansen stofjes
op de stilte van wind
in de rust van het denken
die zijn kleur
in herinnering vindt

jij brengt
het licht en de
warmte vandaag
je schijnsel is vaag
maar weerkaatst
in het raken

je laat
zien hoe
de tijd is te kraken
geeft leven de kans
om even de
hemel te smaken