zomaar een dag
een lieve lach
een mooi gebaar
van zomaar iemand
die staat daar
de zon die schijnt
een blauwe lucht
het grijs verdwijnt
geen wind die zucht
een vogel hoog
een vrouw die bidt
haar was is droog
een opa zit
een mooie tuin
een spelend kind
haar huid is bruin
haar haar 'met lint
een hond die speelt
en zomaar poept
dan zich verveelt
zijn baasje roept
dan rent het kind
geen poep gezien
glijdt uit op grind
ernaast misschien?
Een opa komt
kijkt naar het zand
dan even gromt
en reikt zijn hand
er ligt geen poep?
he dat is raar!
soms op de stoep?
hij zat toch daar?
samen lopen zij naar huis
een pleister en een zoen
en wat zien ze eenmaal thuis?
de poep onder zijn schoen.
Reacties op ‘zomaar een dag’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!