voel me eenzaam en versleten

voel me eenzaam en versleten...
wetend dat alles wat je haar had gegeven...
nooit genoeg was voor diegene...

maar je kon haar nog zoveel bieden…
meer dan geluk of echte liefde…
maar zij koos toch voor jou vriend…
afvragend “waar heb ik dit in godsnaam aan verdient”…

die twee personen die dichtbij je stonden…
zijn nu niks meer dan een vaag verleden …
afvragend wanneer het bloeden zou stoppen…
van deze nooit helende wonden…

en toch blijf je hopen...
dat ze naar jou toe zal lopen...
die te vergeefse gedachten...
die je ooit tot leven brachten…
zullen met tijd moeten slijten…
samen met al die mooie tijden…

al die onbeantwoorde vragen…
blijven maar dagen…
dat je wilt weten waarom ze je verliet…
en waarom ze voor hem koos en jou niet…

een gevoel van waardeloosheid…
een gevoel van een vergeefse strijd…
wordt je afgenomen in ondankbaarheid…
maar die gevoelens voel je niet…
want je denkt alleen maar “ik ben haar kwijt”
dat ze jou zonder nadenken verliet…
zonder enig gevoel van spijt

dat hart dat ooit voor haar was…
valt uiteen op de grond…
zo breekbaar als broos glas…
denkend dat die liefde echt bestond…

een vriend die ervoor jou hoort klaar te staan…
gaat nu zorgeloos achter die jou vriendin aan…
zonder een greintje schuldgevoel aan zijn geweten…
niet wetend wat ze al die tijd achter je rug om deden…

je bent een sukkel geweest om haar nog te geloven…
dat ze nooit meer met hem het bed zou delen…
nu komt het erop neer dat ze heeft gelogen…
maar…ach ja… wat kan hun het schelen…
ook al heb je namelijk zoveel gedaan…en nog zoveel vergeven…
maar als ze toen al zo waren…waarom is ze nog bij je gebleven…??
omdat ze wist dat je alles voor haar deed…
omdat ze wist dat je teveel om haar geeft…
je bent gewoon gebruikt en vergeten…
maar je bent niet alleen…
ik kan het weten…

maar dan komt hun schuldgevoel om de hoek kijken…
dat ze probeert om je respect en vertrouwen terug te krijgen…
dat je bij jezelf afvraagt “wat wil ze daarmee nog mee bereiken”

want je hoort wel alle sorry’s…
je hoort ook alle spijt…
maar na dit verlies…
ben je al je gevoelens kwijt…

je voelt je een omhulsel vol gebroken beloftes en eeuwige spijt…
jaren ging voorbij en herinneringen zijn gemaakt …
al die jaren en liefde ben je nu allemaal kwijt…
die pijn die keer op keer je gevoeligste plek raakt…


voel me daarom minder eenzaam maar nog steeds versleten…
omdat ik weet dat ik deze liefde niet nog eens aan iemand kan geven…