vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
O boy
O boy,
we gaan van verdriet naar liefde.
Van bloeiende bloemen naar steen.
Ik weet niet wat ik moet doen.
Want onze harten zijn nu gemeen.
Het leek een sprookje te zijn,
maar nu weet ik het niet meer.
Alles wat ik dacht bleek anders.
En dat doet me zeer.
Samen waren we aan de top.
Het kon ook niet anders zijn.
Maar nu is het minder,
en dat doet me pijn...
Reacties op ‘O boy’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!