vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Emetofobie
Het zit in mijn hoofd,
ergens diep verborgen.
Ik kan het niet bedwingen,
vandaag niet en niet morgen.
Ik word misselijk van angst,
en raak in paniek.
Ik raak in een vicieuze cirkel,
en word helemaal ziek.
Ik moet er niet meer aan denken,
maar hoe doe ik dat?
Hoe moet ik denken dat ik niet moet denken,
ik ben het helemaal zat
Ik heb jaren lang in onzekerheid geleefd,
en nu weet ik wat het is.
Maar niemand neemt mij serieus,
mijn hoofd is net een gevangenis.
Opgesloten in mijn hoofd,
overvloed van psychologie.
Mensen vinden mij raar,
ik heb emetofobie.
Ingezonden door
Geplaatst op
26-01-2011
Over dit gedicht
Het is mijn fobie.
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
GezondheidReacties op ‘Emetofobie’
-
Je bent niet alleen !
Klara - 24-02-2011 om 19:47