vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De kunst van samenspelen
heb mijn leven lang
de instrumenten bespeeld
die mij zijn toegewezen
van trommel tot trompet
hobo en klarinet tevens
dirigeer ik mijn orkest
alleen de kunst van
samenspelen op het podium
van leven is mij niet gegeven
mijn partituren
werden niet gelezen omdat
ik ze te egoïstisch had geschreven
de eerst viool
strijk ik al lang niet meer
componeer slechts eigen spel
waarin stilte weer
de toonsoort is die mij
als muziek in de oren klinkt
Reacties op ‘De kunst van samenspelen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!