Kan jij voelen wat ik voel?

Stel je voor:
‘Je bent een meisje dat gelukkig ter wereld is gebracht.
Met een moeder, een vader en een zus. Daar komt het door.
Je weet het nog niet, maar er staan heel wat verrassingen in de wacht.
Als je drie bent komt nummer één.
Je ouders gaan scheiden.
Je vader gaat weg, maar je weet niet waar heen.
Iedereen probeert elkaar te vermijden.
Je bent te klein om het te begrijpen, maar groot genoeg om het te voelen.
Dat gevoel is vreselijk.
Dat is waar scheidingen vaak op doelen.
Scheidingen zijn eigenlijk onwezenlijk.

Je bent inmiddels zes en nog steeds depressief.
Maar voor jou is dat normaal.
Depressief is normaal en goed en niet negatief.
Toch mis je iets, je voelt je kaal.
Dat gelukkige gevoel is wat je mist.
En daarom moet je elke week naar de psychiater.
"Die gelukkigheid is niet weg, maar ligt ergens ver weg opgeborgen in je hart, in een kist.
Dat verdwenen gevoel is geen flater.
Jij kan er niks aan doen dat het zo ver weg ligt.” Is wat je te horen krijgt.
Dus je gaat op zoek naar dat gevoel.
Daar ver weg in een donker hoekje in je hart, maar de moedeloosheid stijgt.
Die zoektocht is nu je doel.
Maar na vijf jaar je doel niet bereikt te hebben denk je dat je dat gevoel niet kende.
Je concludeert dat dat gevoel voor jou niet is weggelegd.
Je leeft een jaar in wanhoop, verdriet en ellende.
Tot voor jou het besluit is vastgelegd.

Maar je ziet nog één laatste kans; je vervuld je levensdroom en zet daarmee je laatste hulpmiddel in.
Je koopt een hond en staat voor het eerst echt positief in het leven.
Voor jou heeft het leven nu weer zin.
Je voelt je stralend en wilt niks meer opgeven.

Maar na een paar maanden overvallen alle negatieve gevoelens je weer.
Je zit op het randje van de dood.
“Ik ben te jong! Ik ben dertien.” Denk je keer op keer.
Je voelt je net een lekke boot.
Je krijgt alles; liefde; spullen; waar je om vraagt,
Maar alles ontglipt je weer te vlug.
Je bezwijkt onder wat je draagt.
En je zinkt naar de bodem van de put. En ziet voor je die brug.
Die brug waar je op staat te wankelen tussen de dood en het leven.
Je weet wat je kiezen moet.
En je wilt alles nu opgeven.’

Kan jij voelen wat ik voel?