vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Indentiteitsstoornis
Je zegt ja terwijl je nee wilt zeggen.
Je doet meer dan je kan want je bent,
Bang voor een oordeel.
Je zet een lach op je gezicht,
Maar van binnen huil je.
Je doet alles om maar lief leuk,
En aardig gewonden te worden.
Want je bent bang voor een afwijzing.
Aan de buitenkant ben je heel.
Maar diep van binnen voelt het te veel.
Je wilt het wel uitleggen maar slechts,
Weinig begrijpt het.
Sterker nog je begrijpt het zelfs niet eens.
Want het ene moment voel je dit en het,
Andere moment dat.
Je weet namelijk niet wie je bent want je,
Identiteit is onbekend.
Reacties op ‘Indentiteitsstoornis’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!