Stappen Zetten

Hallo Mijn naam is Marc Dirven,
Ik ben nieuw op dit forum en schrijf al een tijdje gedichten.
Deze gaat over een vriend van mij die ik een tijdje geleden verloren ben.

stappen op de grond, het gesuis van de wind.
Stapje voor stapje, Tot het einde begint.
Elke blik naar het einde, is het einde van de tijd.
Elke blik met een traan, is een teken van spijt.
elke keer als ik denk, denk ik aan je terug.
Dan begin ik te denken, was er maar een brug.
Een brug tussen aarde en wat er verder is.
Maar ik moet het cool houden, en ik weet ik heb het mis.
Graag of helemaal niet? ik kies geen van beide.
Ik kies het moment, toen onze wegen scheide.
Toen kon ik naar je kijken, Toen je nog bestond.
En toen kon ik nog eens kijken, hoe het anders kon.
Maar het kan niet meer als toen, Ik moet het accepteren.
Ik leef nu in het heden,moet van me fouten leren.
Moet meegaan met de wind, en op me fouten letten.
Stapje voor stapje, en dan me stappen zetten.



Klanken van een traan, het licht van de zon.
Ik neem je mee terug, hoe het allemaal begon.
me mattie op de grond, mes in z'n rug.
ik wil me broeder redden, maar ik kan nu niet meer terug.
En elke traan die ik laat, dat is een traan voor jou.
en als ik kijk naar boven, dan blijft de hemel blauw.
Dan wijs ik naar boven, en blijf ik naar je kijken.
Dan wijs je naar me terug, maar laat je het niet blijken.
Dan rollen er tranen, Geen teken van daar boven.
Laat je nou is zien, en dan kan ik weer geloven.
hou me hoofd omlaag,tranen op de grond.
probeer me te herinneren, toen je naast me stond.
Ik probeer opzij te kijken, en zie een lege plek.
ik Wil me inhouden, maar me ogen zijn nu lek
en Zonder de tranen, zal de pijn verdwijnen.
zal het geluk toenemen, en zal de zon weer schijnen.



Het geluid van geluk, de klank van een lach.
allemaal verdwenen, sinds die ene dag.
Ja de dagen die gaan vliegen, sinds jij bent verdwenen.
ik zie het onder ogen, en blijf staan op beide benen.
en elke keer dat ik denk, dan zink in gedachten.
Dan denk ik aan de tijd,dat we samen lachte.
Dat we huilden, dat we vochten, en dat we gingen slaan.
Maar hoe hard de ruzies waren , Ik altijd voor je klaar zou staan.
Soms wil die tijden, die tijden weer beleven.
Maar dat zal niet weer gebeuren, want jij bent niet meer in leven.
en hoe moeilijk het ook is, ik moet vooruit blijven kijken.
Gewoon blijven lachen, en me doel bereiken.
gewoon doorzetten, en kom ik ooit daar boven.
Bedankt voor je steun, nu kan ik weer geloven.
Ik veeg de tranen weg, en zet een grijns op me face.
bedankt voor de tijden, dat jij er bent geweest.

Ik krijg graag Tips & Reacties.
hoop dat jullie het mooi vinden!