vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verloren
Nooit had ik nog gedacht
Iemand te ontmoeten,
Die mijn hart zo diep raken kon.
Was mijn hart niet al lang op slot?
Dit was het laatste wat ik wou.
En toch: het was of je er altijd was
Vijf minutjes later misschien
Aan de overkant van de straat,
Heb ik je echt nooit eerder gezien?
Aan zijn hand zie ik geen ring
Hij was nog vrij, en ik ook
En op dat klein ogenblikje
Verlies ik hopeloos mijn hart
Liefde bestaat blijkbaar nog wel.
Want ik had mijn hart verloren
En nu drie jaartjes later
Zijn wij samen een stel
Verloren was ik toen in één tel...
Reacties op ‘Verloren’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!