vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zonsopgang
’s Morgens staat ze op
laat haar sterren deken achter
in haar zonnestelsel.
Als een waakvlammetje
die nog aangewakkerd moet worden
ontwart ze haar stralende lokken.
Ze drinkt de dauwdruppels
van de velden,
spiegeld haar gezicht in de golven van de zee.
Spreidt haar armen
om de aarde en ons hart te verwarmen
Kijkt goedkeurend neer
en hult ons in een aangename sfeer.
Ingezonden door
Geplaatst op
18-02-2011
Over dit gedicht
Voor een kunstenares mocht ik nog maar eens een gedicht schrijven voor bij haar schilderij. Zij schildert op zijde en is zeer bekend in België
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
ZonsopgangReacties op ‘Zonsopgang’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!