vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
lieve pa
Een telefoontje midden in de nacht
Frans zij een stem het gaat niet goed met je vader, wie had dat gedacht
In die nacht stopte jou leven
Je hart had het begeven
Ik had je nog zo veel willen vragen
Dat blijft maar aan mij knagen
waarom had jij zo,n haast om te gaan
Kon je niet even wachten tot ik naast je zou staan
Je bent nou ergens daar boven
Ik hoop samen met je vrouw , dat moet ik maar geloven
Dat jullie naar 20 jaar weer samen zijn
Die gedachte verzacht de pijn
Kon iemand mij maar vertellen waarom
Jij niet gewoon veder leven kon
Reacties op ‘lieve pa’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!