De zon doet wondereren
De zon is weg iedereen gaat dicht geen gevoel die zicht uit alleen maar verdriet en woede, angst en pijn
waarom is het zo koud is de zon al zo oud nee het is winter de sneeuw valt op je huid maar dit voelt als stenen niet als een sneeuwvlokje nee als pijn het is donker geen plantje die groeit het is wit en grijs geen kleur om je heen maar dan een lange pijnlijke tijd is het de zon die verschijnt iedereen die bloeit en straalt de zon die schijnt in je gezicht het voelt net als zachte gouden zonnestralen die opvullen met plezier de angst pijn woede en verdriet gaat weg
je kijkt om je heen er is weer kleur je hoort prachtige geluiden je straalt van blijdschap en je hoopt dat het nooit meer weg gaat .
Ingezonden door
Geplaatst op
25-02-2011
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Angst BlijdschapReacties op ‘De zon doet wondereren’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!