een zwaar gevecht

Ik draai volledig door.
Ik weet dat ik moet kijken naar het goede.
Ik weet dat alles een keer beter wordt.
Maar daar heb ik nu niets aan.
Het voelt nu te veel.
Ik heb geen vertrouwen meer.
Ik kan niet langer aanzien hoe ik wordt vernederd.
Ik kan niet langer mee gaan in die mooie praatjes.
Mijn vertrouwen is weg.
Ik zal door moeten.
Ik zal doorgaan.
Maar in mijn hart zit een scheur.
Een scheur van verdriet.
Tranen heb ik niet meer.
Gevoel is er alleen als ik alleen ben.
Dan huil ik alles bij elkaar.
Maar het delen kon ik het maar.
Zelf dat vertrouwen is weg.
Ik voel mij te beschadigt.
Dit heelt nooit meer.
Ik leer en mee omgaan.
Maar weet soms niet meer hoe?
Het onzichtbaar zijn het maakt zo moe.
Een keuze heb ik zelf.
Maar zelfs die angst is te groot.
Ik wil veranderen maar dan moet ik mij,
Geven bloot.
En zelfs dat geeft mij angst.
Angst om weer te worden beschadigt.
Angst om weer te worden aangevallen.
Maar ik weet ook dat het anders moet.
En daarvoor vecht ik elke dag.