vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mijn goddelijke vrouw
ik breek geen muren meer
zoek zand in de woestijn
door wind gedragen
vluchtig in herinnering
het is een nieuw begin
waarin ik bergen breek
dalen aard diep erodeer
met water van vergeten
de zon mijn toeverlaat
weet hoe jouw sarcofaag
zich toekomst graaft in
een piramide zonder zicht
ik sfinx je voeten
met geschiedenis
weet dat de tijd voor ons
genaakbaar is in samenzijn
de pijn je daar te weten
doet mij de eeuwigheid
vergeten ik wil bij jou
jij mijn goddelijke vrouw
Reacties op ‘Mijn goddelijke vrouw’
-
prachtig!!!!
Twan Hendriks - 20-03-2013 om 14:01