vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Sleur
Opstaan in die dagelijkse sleur,
alsof het slapen niet moeilijk genoeg.
We zijn beesten aan een leiband,
meegesleurd door onze bazen.
Hoe meer je je verzet,
des te dichter je je dood inwurgt.
Wie weet knakt, lost de leiband wel.
Want voor Vrijheid wil ik wel nog vechten,
...maar is het voor Vrede al niet lang te laat?
Reacties op ‘Sleur’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!