vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
mama
mama,
jij was de gene die mij heeft leren praten,
jij was de gene die mij leerde lopen.
jij was de gene die mijn billetjes poetsen als ik gepoept had.
en als ik verdriet had kon ik bij jou terecht.
en jij haalden mij op bij de crèche,
meestal wou ik lopen maar jij tilde mij op.
maar nu is dat voorbij,
ik ben nu groot ik doe alles zelf.
dus dit is de herinnering,
van vroeger van toen ik klein was.
Reacties op ‘mama’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!