oceaan
Een oceaan van vuur spoelt door mijn hart,
het voelt heel fijn maar ook apart,
het is met geen pen te beschrijven,
het is net als de liefde bedrijven.
Een grote hete massa stroomt er door mijn aderen,
ik lijk te ontploffen als t me hoofd wil benaderen.
Het stroomt zo snel en met zo'n vaart,
ik vraag me af wanneer t bedaard.
Ik heb geen controle die ben ik helemaal kwijt,
maar ik kan niet echt zeggen dat dat me spijt.
Ik geef me over aan deze zee,
sleur me maar lekker met je mee.
Waar je naartoe gaat daar ga ik ook,
totdat ik opga in zwarte rook.
Ik zal weer herrijzen uit mijn as,
maar ik zal nooit meer zijn wie ik was!
Reacties op ‘oceaan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!