De blanke prins
nog blanker oogt zijn huid,
( net als de mijne )
wanneer donkere knuistjes zich sluiten
rond de zijne … ( rond de mijne )
Voor hen maakt het niet uit
blank of donker
ze zien slechts ’t houden van
ik voor mij voel geen verschil
ze zijn me allen even lief
in kleuren als zwart-wit
ben zelf de gelukkige…zeg nu zelf ?
wit of zwart,
al was het geel of rood of groen,
zij zien het niet…wij zien het niet
het zijn vreemden, volwassenen
die ’t verschil maken
Dat is hun probleem want :
De prinsen zien het niet
misschien gewoon omdat het voor hen
heel normaal is…blij zijn ze met elkaar
dat we een kleurrijke familie zijn
En bloed nu eenmaal dikker dan water
Dat blanke beentjes kleuren
straks met ‘t voetballen
net zo blauw
als donkere doen ( au )
De blanke prins
geboren tussen de donkere
ze zijn mijn vlees en bloed
en in kleur of in het blanke wit
al mijn prinsen zitten vol pit
Allen zitten ze in mijn hart
ik zie het niet…. dat verschil,
misschien gewoon
omdat het er heel simpelweg
in onze familie niet toe doet ?
En het me alleen opvalt als vreemden
er over beginnen ?
Als ze ons allemaal zo samen zien
Fairouz
Reacties op ‘De blanke prins’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!